بزرگترین دهکده شناور جهان

به Kampong Ayer خوش آمدید: بزرگترین دهکده شناور جهان

وقتی به خانه های  ییلاقی فکر می کنیم ، مالدیو را تصویر می کنیم. اما مینی شهر برونئی در مورد تعطیلات لوکس نیست. کامپونگ آیر قرن قدمت بسیاری از ساکنان پایتخت را در خود جای داده و هنوز هم در آن زندگی می کند. این داستان جالب از مینی کلانشهر در حال فراتر از رودخانه برونئی است.

برای رزرو تور مالدیو با آژانس اوج ماندگار در تماس باشید .

شهر روی نرده مالدیو

بر خلاف سایر دهکده های شناور در جنوب شرقی آسیا ، یکی از بندر سری بگاوان بیشتر از هر چیز شبیه به یک شهر کوچک است. تابلوهای چوبی و بتونی 38 كیلومتری (23.6 مایل) 42 روستا را به هم وصل می كند. خانه های الوار با نمای بیرونی خورشید در کنار مساجد ، مدارس و رستوران ها قرار دارند.

بچه ها در کلاس های درس می نشینند چون پیرمردها از ایوان هایشان ماهی می گیرند. قایق های موتوری مأمور پلیس محلی و آتش نشانی و همچنین مسافران اطراف پیچ و خم را حمل می کنند. همه به برق ، آب و تلویزیون و تلویزیون دسترسی دارند. و البته ، Wi-Fi در سراسر موجود است! برخی از ساکنان بیشتر زندگی خود را بالاتر از زمین می گذرانند و برخی دیگر برای کار در مرکز شهر با قایق به مسافرت می روند.

اصلی "ونیز شرق" مالدیو

بازپرداخت پانصد سال به عصر اکتشاف اروپا. فردیناند ماگلان پرتغالی با آنتونیو پیگافتا ، دانشمند ونیزی سفر کرد. وقتی در سال 1521 در نزدیکی برونئی قایقرانی کردند ، آنتونیا شباهت هایی بین دهکده محصور و زادگاهش مشاهده کرد. در حالی که خانه های Kampong Ayer در بالای رودخانه ایستاده بودند ، قایق های چوبی ساکنان و بازرگانان را از یک دهکده شناور به دیگری فراری کردند. دقیقاً مثل ونیز

امروزه این اصطلاح به بیش از 40 مقصد در مکانهایی به اندازه چین و تایلند تا عراق اشاره دارد. تقریباً در همه جا که آب ، رودخانه ها یا کانالهای آن احاطه شده است ، این عنوان کلیشه را به دست می آورد. اما اصل اصلی برونئی بود و هنوز اهمیت بسیار عمیق تری دارد.

یک شهرک 1000 ساله مالدیو

براساس سوابق ساخته شده توسط بازرگانان چینی باستان ، عشایر دریای باجاو بیش از هزار سال پیش خانه هایی در بالای رودخانه برونئی ساخته اند. با گذشت قرن ها ، این یک سری از روستاها و محلات کاملاً متصل به هم رشد و گسترش یافت. با ورود اروپایی ها ، کامپونگ آایر مرکز امپراتوری برونئی بود.

همه از اشراف ثروتمند گرفته تا دهقانان در دهکده شناور زندگی می کردند. آنها خانه های خود را در سواحل رودخانه های گل آلود و باتلاقی احداث نکردند. تا زمان ورود انگلیسها در قرن نوزدهم. استعمارگران اولیه که با شیوه زندگی سنتی رودخانه ها نا آشنا بودند ، شروع به تشویق ساکنان برای حرکت به سمت زمین کردند. با گذشت دهه ها ، تعداد بیشتری از مردم در ازای زندگی در زمین ، راه اجداد خود را واگذار کردند. در اوایل دهه 1900 ، بیش از نیمی از جمعیت هنوز در کامپونگ آایر زندگی می کردند.

Kampong Ayer امروز

با وجود ظاهر آن ، هر کسی سبک زندگی سنتی خود را حفظ نمی کند. اتومبیل های چشمک زن که در امتداد Waterfront پارک شده اند متعلق به ثروتمندترین ساکنان است که در خانه های کنسانتره دو طبقه زندگی می کنند. آنها در محله های منحصر به فرد کامپونگ آیر به دور از شهرهای خالی از سکنه ، سقف های راه راه و بیرونی های فرسوده زندگی می کنند.

هر دو منطقه هنگام قدم زدن روی تالارها آشکار می شوند. متأسفانه ، جمعیت کامپونگ آیر در حال کاهش است زیرا بیش از نیمی از ساکنان طی 40 سال گذشته به زمین رفته اند. کسانی که در برابر فشار برای حرکت بر روی زمین مقاومت کردند ، آداب و رسوم و رسوم باستانی امپراتوری سابق برونئی را زنده نگه می دارند.